بر اساس نظریه های سازه گرایی مسیر شغلی، رفتار برنامه ریزی شده و تحقیقات پیشین، هدف اصلی پژوهش حاضر بررسی نقش میانجی انطباقپذیری مسیر شغلی و خودکارآمدی کارآفرینانه بین ویژگیهای شخصیتی و قصد کارآفرینانه بود . جامعه آماری این پژوهش شامل 1300 نفر از دانشجویان سال سوم و آخر کارشناسی رشته های کشاورزی دانشگاه های بوعلی سینا و اراک بود که با توجه به جدول کرجسی و مورگان، تعداد 341 نفر از آنها بهعنوان نمونه آماری به روش نمونه گیری طبقه ای متناسب انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. روایی ظاهری و محتوایی پرسشنامه با نظر متخصصان و پایایی آن نیز از طریق برآورد مدل اندازه گیری و ضر یب آلفا ی کرونباخ ارز ی ابی و تأیید شد . داده های پژوهش با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاری با رویکرد حداقل مربعات جزئی و با کمک نرمافزار 3.0 SmartPLS تجزیه و تحلیل شدند. نتایج نشان داد که خودکارآمدی کارآفرینانه رابطه بین انطباق پذیری مسیر شغلی و ویژگی های شخصیتی (تجربه پذیری و وظیفه شناسی) با قصد کارآفرینانه را به طور کامل میانجیگری می کند. نتایج همچنین بیانگر رابطه ی معنی دار ویژگی های شخصیتی با انطباقپذیری مسیر شغلی بودند، اما تأثیر مستقیم این ویژگی ها و انطباقپذیری مسیر شغلی بر قصد کارآفرینانه تأیید نشد. میتوان از این نتایج در توسعه سطح خودکارآمدی و قصد کارآفرینانه ی دانشجویان استفاده نمود.
