یکی از ارکان اساسی خودکفایی و استقلال ملی، تربیت نیروی انسانی ماهر و متخصص متناسب با نیازهای جامعه میباشد که هدف برنامه- های آموزش عالی است. در این راستا، تطابق دانش و مهارت فارغالتحصیلان رشتههای مختلف از جمله کشاورزی با نیاز بازار کار و اهداف برنامههای دولت از عوامل اساسی موفقیت این برنامههاست. کارآموزی یکی از مهمترین این برنامهها میباشد که به منظور رفع ناکارایی در فارغالتحصیلان هر رشته طراحی گریده است. این تحقیق با هدف بررسی نگرش دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا نسبت به دورههای کارآموزی و نقاط قوت و ضعف این دورهها اجرا شده است. جامعه آماری مورد بررسی 800 نفر از دانشجویان دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا که دوره کارآموزی را گذرانده بودند که از این میان، 220 نفر از آنها به عنوان نمونه آماری مورد بررسی قرار گرفتند. این تحقیق بر اساس هدف از نوع کاربردی و بر اساس نحوه گردآوری دادهها از نوع پیمایشی بود و ابزار تحقیق پرسشنامهای بود که روایی آن توسط اساتید گروه ترویج و آموزش کشاورزی دانشکده کشاورزی دانشگاه بوعلی سینا، تایید و پایایی آن نیز با توجه به ضریب آلفای SPSS مناسب تشخیص داده شد. دادههای به دست آمده توسط نرمافزار (α = 0/ کرونباخ به دست آمده ( 78 پردازش گردید. نتایج تحلیل یافتهها نشان داد که دانشجویان مورد مطالعه کارآموزی خود را در محلهایی گذرانده بودند که با رشته تحصیلی خود تناسب داشته است و امکان چرخش کاری (فعالیت در بخشهای دیگر) در طول دوره کارآموزی برای آنها وجود نداشته است. دانشجویان مورد مطالعه عقیده داشتند که کارآموزی سبب کسب و بهبود مهارتهای ارتباطی شده و در مقابل سبب ایجاد موفقیتهای شغلی در آینده نخواهد شد. همچنین آنها نقطه قوت دوره کارآموزی را بهبود مهارتهای ارتباطی- اجتماعی و آشنایی با جو سازمانی و اداری دانستند و مشکلات مربوط به سازمانهای پذیرنده کارآموز، بازدهی پایین دوره و نبود امکانات رفاهی را مهمترین نقطه ضعف این دورهها عنوان کردند. همچنین بین نگرش دانشجویان در خصوص دوره کارآموزی و گرایش تحصیلی آنها همبستگی مشاهده نشد.
