بیان گرافیکی که از زمان‌های پیشین سنگ بنای مهندسی و معماری بود، امروزه با رقابت سختی از سوی گرافیک رایانه‌ای مواجه شده است. با این حال ارتباط پایدار آن در مهندسی عمران در توانایی آن برای تقویت درک فضایی و تسریع در ترسیم نهفته است؛ که اغلب حتی از ابزارهای پیچیده رایانه‌ای پیشی می‌گیرد. مطالعات ما ادغام فن و هنر در آموزش و یادگیری را پررنگ می‌کند. تمرین در این زمینه دانشجویان را به کاوش در رابطه هنر-مهندسی به چالش می‌کشد. ترسیم نه‌تنها به مکانیسم‌های اختراعی کمک می‌کند، بلکه به عنوان یک ابزار آموزشی قابل اعتماد عمل می‌کند. این یافته‌ها بر نقش محوری بیان گرافیکی در تقویت درک بهتر و خلاقیت دانشجویان تاکیید می‌کند. با کاهش سواد گرافیکی در علم مهندسی، استفاده از قدرت بیان گرافیکی امری ضروری می‌شود. مطالعات ما به اساتید کمک می‌کند تا معیاری مبتنی بر تجربیات یادگیری در نظر بگیرند و نسل بعدی مهندسان عمران را توانمند سازند.
