سیدمهدی حسینیان

حوزه ساختمان حدود33 درصد کل گاز های گلخانه ای جهان است. مقدار قابل توجهی از گازهای گلخانه ای مربوط به کربن انتشاریافته است؛ بنابراین، مدیریت چگونگی این میزان کربن ایجاد شده به واسطه صنعت ساختمان یک موضوع مهم در نظر گرفته می شود. ردپای کربن، ابزار مناسبی برای مدیریت تولید کربن در ساختمان سازی است، زیرا این مفهوم، شدت کربن مستقیم و غیرمستقیم تولیدی را برای هرگونه کالا یا خدمات نشان می دهد. یکی از منابع قابل توجه انتشار کربن، تولید مصالح و احداث ساختمان های بلند است. این پژوهش در نظر دارد اهمیت ردپای کربن را در انتخاب مشخصات سازه ای ساختمان های بلند نشان دهد و اثرات نوع سازه، ارتفاع، محل احداث ساختمان از جمله لرزه خیزی و نوع خاک بستر بر شدت ردپای کربن را با استفاده از الگوریتم (CFAA) پیشنهادی و مفهوم چرخه حیات را ارزیابی کند. مجموعه ای از شش ساختمان با سازه های فولادی و بتنی که در مناطقی با لرزه خیزی و خاک بستر متفاوت احداث شده اند برای بررسی و ردپای کربن مصالح، حمل ونقل و کارگاه ساخت انتخاب شده اند. نتایج به دست آمده در این پژوهش نشان داد، ساختمان های بلند فولادی بیش از 10 درصد (63 کیلوگرم بر مترمربع) نسبت به ساختمان های بلند بتنی دارای شدت ردپای کربن بیشتری هستند. بعلاوه، با افزایش ارتفاع در ساختمان های بلند نیز مقدار افزایش شدت ردپای کربن بیش از 21 درصد (109 کیلوگرم بر مترمربع) گزارش شد. همچنین، با احداث ساختمان ها در مناطقی با لرزه خیزی خیلی زیاد، شدت ردپای کربن نسبت به مناطقی با لرزه خیزی زیاد بیش از 6 درصد (37 کیلوگرم بر مترمربع) بیشتر می شود که این مقدار افزایش نسبت به مناطقی با لرزه خیزی متوسط بیش از 17 درصد (92 کیلوگرم بر مترمربع) است. همچنین، با احداث ساختمان های بلند در مناطقی با خاک بستر نوع II می توان شدت ردپای کربن را بیش از 10 درصد (58 کیلوگرم بر مترمربع) نسبت به ساختمان های احداث شده در خاک نوع III کاهش داد. علاوه بر این، نتایج نشان داد که مصالح مصرفی در ساختمان های بلند بیشترین (87 درصد) و کارگاه ساخت (40/6 درصد) کمترین مشارکت را در شدت ردپای کربن ساختمان های بلند دارند. سهم حمل و نقل نیز 50/6 درصد است. بدین ترتیب، انتخاب نوع سازه بیشترین (58/7 درصد، 80/37 کیلوگرم بر مترمربع) و لرزه خیزی (50/2 درصد، 80/11 کیلوگرم بر مترمربع) کمترین تأثیر را بر افزایش ش