سیدمهدی حسینیان

چکیده: در سال های اخیر افزایش غلظت گازهای گلخانه ای در جو، باعث افزایش گرمای زمین و تغییرات آب و هوایی شده است. اخیراً، به دلیل افزایش آگاهی از انتشار گازهای گلخانه ای در جامعه، مردم خواستار پاسخگویی بیشتر محیط زیستی و اجتماعی صنعت ساخت شده اند. معمولا در مرحله طراحی ساختمان ها و انتخاب مشخصات سازه ای، کمتر به مسائل محیط زیستی، مانند ردپای کربن توجه می شود. ردپای کربن ابزار مناسبی برای نشان دادن حجمی از دی اکسید کربن که به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم برای تولید یا ساخت یک کالا و یا ارائه هرگونه خدمات منتشر می شود، مورد استفاده قرار می گیرد. از موارد قابل توجه در صنعت ساخت، شدت ردپای کربن مربوط به تولید مصالح و احداث ساختمان ها است. این پایان نامه اثر مشخصات سازه ای ( نوع سازه ، مساحت زیربنا، تعداد طبقات، نوع سقف و سیستم مقاوم در برابر بار جانبی) به همراه جنس خاک بستر را بر شدت ردپای کربن ساختمان های مسکونی، بر اساس روش ارزیابی چرخه حیات بررسی می کند. ردپای کربن در مراحل تولید، انتقال مصالح و احداث ساختمان بررسی می شود و مجموعه ای از 45 ساختمان مسکونی و شش کارخانه تولید مصالح سازه ای مورد تحلیل قرار می گیرند. نتایج نشان می دهند که شدت ردپاهای کربن تولید سیمان، سنگدانه، بتن، فولاد، بلوک بتنی و بلوک یونولیتی به ترتیب برابر با 811/0 تن بر تن، 0049/0 تن بر تن، 339/0 تن بر مترمکعب، 04/2 تن بر تن، 125/0 تن بر تن و 627/3 تن بر تن می باشند. همچنین، نتایج نشان می دهند که شدت ردپای کربن در سازه های فولادی بین 28/392-76/227 (میانگین 28/311)کیلوگرم بر مترمربع و در سازه های بتنی بین 40/358-15/158 (میانگین 63/227) کیلوگرم بر مترمربع می باشند. تفاوت های معنی داری در شدت ردپای کربن با توجه به مشخصات سازه ای دیده می شوند. تغییرات شدت ردپای کربن ناشی از تغییر مشخصات سازه ای در سازه های فولادی نسبت به سازه های بتنی بیشتر است. نتایج این پایان نامه می تواند در احداث ساختمان های پایدار مفید واقع شود.