با توجه به افزایش انتشار گاز های گلخانه ای بخصوص دی اکسید کربن و پیامدهای ناشی از این افزایش در جو، کاهش انتشار دی اکسید کربن به عنوان یک موضوع مهم موردتوجه قرارگرفته است. ردپای کربن معیار سنجشی مناسب برای شناسایی گازهای گلخانه ای است؛ زیرا این مفهوم برای نشان دادن وزنی از دی اکسید کربن (تن یا کیلوگرم) که به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم در تولید یا ساخت یک کالا و یا ارائه هرگونه خدمات انتشار می یابد، استفاده می شود. یکی از مسائل مهم در ساخت پایدار انتشار دی اکسید کربن در تولید مصالح ساختمانی و مراحل احداث ساختمان ها است. در این پژوهش سعی شده است با استفاده از مفهوم ردپای کربن و در نظر گرفتن عوامل مختلف تأثیرگذار بر انتشار دی اکسید کربن در مراحل تولید و انتقال مصالح و ساخت ساختمان، یک مدل جامع برای محاسبه انتشار مستقیم و غیرمستقیم دی اکسید کربن در احداث ساختمان هاارائه گردد؛ همچنین با در نظر گرفتن و ارائه راه کارهای عملی به بررسی سناریوهای مختلف جهت کاهش انتشار دی اکسید کربن در ساخت ساختمان ها پرداخته می شود. یک آنالیز حساسیت برای نمایش تأثیر تغییرات مختلف روی پارامترهای تأثیرگذار در انتشار دی اکسید کربن صورت می گیرد. استفاده از مدل ارائه شده در این پژوهش برای کارخانه های مختلف تولیدکننده یک نوع مصالح، امکان به وجود آوردن یک سیستم مقایسه ای بر اساس معیار ردپای کربن فراهم می آورد. برای بررسی ردپای کربن هر یک از مصالح، یک کارخانه تولیدکننده آن محصول موردمطالعه قرار می گیرد و با تجزیه وتحلیل اطلاعات آن، ردپای کربن سالانه کارخانه موردنظر محاسبه شده و شدت انتشار کربن واحد مصالح (ردپای کربن / وزن مصالح) برآورد می شود. برای محاسبه ردپای کربن در احداث ساختمان ها، اطلاعات 6 ساختمان بتنی و 4 ساختمان فولادی مورد تجزیه وتحلیل قرار می گیرد و ردپای کربن آن ها تا پایان مرحله ساخت اسکلت ساختمان و شدت انتشار در هر مترمربع از این ساختمان ها محاسبه می شود. تأثیرگذاری سناریوهای مختلف روی ردپای کربن کارخانه ها و ساختمان ها بررسی شده و شدت انتشار و درصد کاهش دی اکسید کربن در هر سناریو مشخص می شود. نتایج این پژوهش نشان می دهد بخش عمده ای از انتشار دی اکسید کربن مربوط به انتشار غیرمستقیم در عملیات ساخت ساختمان و در تولید مصالح است. به طور متوسط مقدار انتشار دی اکسید کربن ناشی از ساخت اسکلت ف
