محققین تکنولوژی بتن تلاش های مستمری را در جهت تخمین عمر سرویس سازه های بتنی زیر بنائی از جمله سد ها، عرشه پل ها و روسازی های بتنی در مناطق یخبندان صورت داده اند. در تحقیقات انجام گرفته عموما آزمونهها فقط در مقابل سیکل های یخ زدن و آب شدن مورد ارزیابی قرار گرفته اند و در نتیجه تفاوت آشکاری بین نتایج آزمایش ها و عملکرد واقعی سازه های بتنی مشاهده گردیده است. این تفاوت ها عمدتا از این واقعیت ناشی میگردد که شرایط بارگذاری و تنش های ایجاد شده نقشی در ملاحظات روش آزمایش ها ندارند و نتایج قابل اطمینانی از آزمایش ها بدست نمیآیند. تغییر نگرش استاندارد ها در مبانی طراحی سازههای بتنی و عبور محققین از آزمایشهای معمولی که در آنها صرفا آزمونههای بتنی در مقابل سیکلهای یخ زدن و آب شدن مورد ارزیابی قرار میگیرند باعث گردیده است که مدلهای ارائه شده فعلی قادر به ایجاد حاشیه ایمنی لازم در طراحی نباشند و هنوز پایگاه گسترده ای با نتایج آزمایشگاهی قابل اطمینان در دسترس نمی باشد. بنابراین در حال حاضر، نیاز مبرمی به توسعه آزمایشات بر مبنای عملکرد که در آنها چند مکانیزم خرابی بهصورت ترکیبی دیده شده است احساس میگردد. در نوشتار حاضر سعی بر آن است تا مروری بر مطالعات انجام شده با انتخاب مهمترین ترکیب بارهای محیطی و مکانیکی محتمل در مناطق سردسیر صورت گیرد تا دید روشنی از رفتار واقعی سازه بتنی در معرض محیط مهاجم برای مهندسین فراهم گردد و آغازی باشد بر مطالعات پیچیده آتی که در آنها به مکانیسم های خرابی بتن با نگرش ترکیب بار و سیکلهای یخ زدن و آب شدن پرداخته خواهند شد.
