سعید گوهری

آبشستگی در اطراف آبشکن ها از عوامل بالقوه تخریب در این سازه ها می‌باشد. آبشکن‌ها بر خطوط جریان تأثیر گذاشته و باعث تغییر در الگوی جریان رودخانه و انحراف جریان از دیواره‌های فرسایش پذیر به وسط رودخانه شده و آن‌ها را از خطر فرسایش محافظت می‌نماید. پارامترهای مختلفی مانند طول، فاصله، شکل دماغه، جنس مصالح، زاویه نسبت به جهت جریان و نفوذپذیری از جمله مواردی می‌باشد که مورد بررسی محققین قرار گرفته است. به منظور یافتن رابطه بین عوامل موثر بر آبشستگی در دماغه آبشکن‌ها، آنالیز ابعادی روی پارامترهای موثر انجام شده است. آبشکن‌های مورد استفاده در این آزمایش از نوع چوگانی و ال‌شکل با درصد نفوذپذیری 0%(بسته)، 30%، 40% و 50% در شرایط آب زلال صورت گرفته است. نتایج نشان داد، آبشکن‌های باز دارای آبشستگی کمتری نسبت به آبشکن‌های بسته دارند. روند تغییر حداکثر عمق آبشستگی با افزایش نفوذپذیری کاهشی است. مقدار آبشستگی در آبشکن چوگانی نسبت به آبشکن ال‌شکل در عدد فرود ثابت 372/0، کمتر است.