با توجه به این که همه ساله شکست پل ها سبب بروز خسارت های جانی و مالی شده است. درنتیجه شناخت پدیده آبشستگی موضعی که بزرگ ترین عامل بروز این نوع خسارت ها می گردد حائز اهمیت است. این پدیده که به صورت خاموش عمل می کند و در طول زمان موجب شست وشوی پایه های پل می گردد که درنهایت شکست پایه پل و از بین رفتن آن را به همراه دارد. درنتیجه شناخت این پدیده و عوامل مؤثر در ایجاد آن سبب شناخت بهتر آن و موجب پیشگیری در ایجاد این پدیده می گردد. یکی از پارامترهای بسیار مهم در وضعیت گودال آبشستگی و تعیین حداکثر عمق آبشستگی، اثرات عمق نسبی جریان می باشد. به همین دلیل دراین پژوهش سعی خواهد شد به بررسی اثرات عمق جریان در یک بازه وسیع بر حداکثر عمق آبشستگی و وسعت گودال آبشستگی پرداخته شود. همچنین سعی بر بررسی دقیق اثرات عمق جریان و ارائه معیار جدیدی برای جریان عمیق دارد. علاوه بر این، دراین مطالعه سعی می شود تا رابطه جدیدی بین حداکثر عمق آبشستگی و عمق نسبی جریان توسعه داده شود. نتایج حاصل از این پژوهش بیانگر این است که معیارهای بیان شده توسط دانشمندان دیگر اشتباه بوده است. و دراین پژوهش معیار h/d_p ≥3 برای اصلاح این معیارهای ارائه شده توسط دانشمندان گذشته معرفی می گردد. همچنین نتایج به دست آمده بیانگر این است که تا عمق نسبی 10 سانتی متر با افزایش عمق، عمق آبشستگی نیز افزایش می یابد (یعنی متناسب با عمق جریان، عمق آبشستگی افزایش می یابد). از عمق 12 سانتی متر به بعد با افزایش عمق، عمق آبشستگی متناسب با عمق جریان عمل نمی کند ( دراین صورت عمق جریان در مقایسه با اعماق قبلی کمتر تغییر می کند).
