سعید گوهری

آبشکنها سازههای دیواره عرضی هستند که در رودخانه ساخته شده و با دور کردن جریان از دیوارهها و متمرکز کردن آن در وسط به حفاظت سواحل کمک میکنند. از جمله پارامترهای مهم در طراحی آبشکنها شکل دماغه آبشکن میباشد. آبشستگی روی شکل دماغه آبشکن به مرور زمان باعث تخریب آبشکن میشود بنابراین باید شکلی از دماغه آبشکن را قرار دهیم که میزان آبشستگی آن در مقایسه با دیگر شکلها کمتر باشد و آبشکن دیرتر تخریب شود. در این تحقیق با بکار گیری مدل آزمایشگاهی به بررسی آبشستگی پیرامون سه شکل آبشکن مستقیم، Lشکل و چوگانی پرداخته میشود. نتایج آزمایشات نشان داد که عمق آبشستگی، طول و ارتفاع پشته رسوبی در پیرامون آبشکنهای چوگانی کمتر از آبشکنهای Lشکل و مستقیم میباشد. همچنین میانگین مساحت و حجم آبشستگی به ترتیب در آبشکنهای چوگانی / 49 5و / 55 6درصد کمتر از آبشکنهای Lشکل و در آبشکنهای Lشکل 25و / 40 2درصد کمتر از آبشکنهای مستقیم میباشد