سعید گوهری

امروزه با پیشرفت علم مهندسی رودخانه، راهکارهای متنوعی برای حفاظت از دیوارههای رودخانهها و سواحل ارائه شده است. ازجمله این روشها میتوان به استفاده از آبشکنهای نفوذپذیر و نفوذناپذیر اشاره کرد. سازه آبشکن بر اساس امکان عبور جریان از بدنه به دو دسته آبشکن نفوذپذیر (باز) و نفوذناپذیر (بسته) تقسیم میشوند، ولی ساختار و کارکرد هیدرولیکی این دو کاملاً متفاوت است. با ساخت آبشکن شرایط جدیدی در رودخانه ایجاد میشود که منجر به آبشستگی اطراف آبشکنها میگردد. اگر از میزان آبشستگی و الگوی اطراف آبشکنها اطلاع حاصل شود، میتوان طراحی آبشکن را با دقت بیشتری انجام داد؛ بنابراین در این تحقیق به بررسی آزمایشگاهی توپوگرافی بستر اطراف تک آبشکنهای نفوذپذیر و نفوذناپذیر چوگانی بهصورت غیرمستغرق پرداخته میشود. آزمایشها در شرایط آب زلال و با آبشکنهای چوگانی با درصد نفوذپذیری ( %0بسته)، %40 ،%30و %50دروم فلومی به طول 10/5متر، عرض و ارتفاع 0/5متر انجام گرفت. نتایج این تحقیق نشان داد با افزایش نفوذپذیری آبشکن چوگانی از (%0بسته) تا ،%50ابعاد چاله آبشستگی به میزان قابلتوجهی کاهش پیدا کرد که نتایج آنها بهصورت شکل، نمودار و جداولی آورده شده است