هدف این پژوهش، بررسی رابطه تناسب فرد – شغل و عدالت سازمانی با عملکرد شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 1403-1402 بود. پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا توصیفی از نوع همبستگی است. جامعه آماری این پژوهش شامل کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 601 نفر بود که با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای و با استفاده از جدول کرجسی و مورگان 234 نفر به عنوان حجم نمونه تعیین شد. به منظور گردآوری داده ها از پرسشنامه تناسب فرد – شغل وگل و فلدمن (2009)، عدالت سازمانی نیهوف و مورمن (1993) و عملکرد شغلی پاترسون (1996) استفاده گردید. روایی محتوایی پرسشنامه ها مورد تأیید استاد راهنما قرار گرفت و پایایی پرسشنامه ها از طریق آلفای کرونباخ به ترتیب 84/0، 78/0 و 91/0 محاسبه شد. برای تجزیه و تحلیل داده های پژوهش از آمار توصیفی در حد جدول، نمودار، میانگین، انحراف استاندارد و از آمار استنباطی در حد آزمون چولگی و کشیدگی، آزمون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره، با بهره گیری از نرم افزار spss انجام شد.نتایج پژوهش نشان داد که میانگین تناسب فرد – شغل و عدالت سازمانی از نظر کارکنان در حد متوسط (3) بود، میانگین عملکرد شغلی کارکنان بالاتر از حد متوسط (5/2) بود. بر اساس نتایج ضریب همبستگی پیرسون بین تناسب فرد – شغل و عدالت سازمانی با عملکرد شغلی کارکنان رابطه مثبت و معناداری وجود داشت. نتایج رگرسیون نشان داد که هر سه مؤلفه عدالت سازمانی یعنی عدالت توزیعی، رویه ای و تعاملی و همچنین هر دو مؤلفه تناسب فرد – شغل (تناسب نیازها – منابع و تناسب توانایی – تقاضا) قدرت پیش بینی عملکرد شغلی کارکنان را دارند.
