سیروس قنبری

هدف پژوهش حاضر بررسی وضعیت مدیریت استعداد در دانشگاه بوعلی سینا و آزمون تعدیل گری نقش نوع شغل در ادراک از آن بود. جامعه پژوهش کلیه اعضای هیأت علمی (440نفر) و کارکنان غیر هیأت علمی(735 نفر) دانشگاه بوعلی سینا به تعداد کل 1175 نفر بودند که از طریق فرمول کوکران، 290 نفر با روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. روش پژوهش کمی، توصیفی و از نوع مطالعات پیمایشی و خاصاً مطالعات مقطعی است. جهت گردآوری اطلاعات از پرسشنامه 36 سوالی مدیریت استعداد اوهلی(2007) استفاده شد. جهت تعیین پایایی و روایی ابزار، از تکنیک های آلفای کرانباخ و تحلیل عاملی تأییدی استفاده شد. جهت تحلیل داده ها از آزمون تی تک نمونه ای، فریدمن و تحلیل واریانس چندمتغیره مانووا بوسیله نرم افزار Spss25 استفاده شد. نتایج نشان داد که: وضعیت متغیرهای جذب و استخدام نیروی مستعد، شناسایی و تفکیک کارکنان مستعد، بکارگیری استعداد، ایجاد و حفظ روابط مثبت و مدیریت استعداد در کل نمونه بالاتر از سطح متوسط بود و وضعیت متغیرهای توسعه استعداد و نگهداری استعداد در سطح متوسط بود. مقادیر F مانووا در سطح 01/0 معنادار و نشانگر نقش تعدیل گری نوع شغل در ادراک مدیریت استعداد و ابعاد آن در اعضای هیأت علمی و کارکنان بود