سیروس قنبری

هدف از این پژوهش «بررسی رابطه ی بین سبک رهبری امنیت مدار و آوای سازمانی با اثربخشی سازمانی از دیدگاه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا در سال تحصیلی 97-1396» بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه ی آماری شامل کلیه ی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 704 نفر (516 مرد و 188 زن) بود و حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 256 نفر (188 مرد و 68 زن) برآورد گردید. روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انجام شد. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه ی رهبری امنیت مدار کومب(2011)، آوای سازمانی هامس(2012) و اثربخشی سازمانی هسو(2002) استفاده گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روش روایی محتوایی و از دیدگاه استاد راهنما و برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که به ترتیب 97/0، 95/0، 92/0 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی شامل؛ جدول، نمودار، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و نیز از روش های آمار استنباطی شامل؛ آزمون t تک گروهی، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندمتغیره (گام به گام)، کالموگروف- اسمیرونوف و روش آلفای کرونباخ استفاده شد. آزمون t تک گروهی آشکار کرد که وضعیت رهبری امنیت مدار و مؤلفه های آن بجز مقبولیت، مشاهده ی پتانسیل، آرامش و قابلیت دسترسی و استفاده از انگیزش ذاتی در حد متوسط(3) و آوای سازمانی و مؤلفه های آن بجز کارآمدی، کمتر از حد متوسط (3) و اثربخشی سازمانی و مؤلفه های آن کمتر از حد متوسط(3) است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین سبک رهبری امنیت مدار و آوای سازمانی با اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا رابطه ی مثبت و معنا داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندمتغیره نشان داد؛ از بین مؤلفه-های سبک رهبری امنیت مدار، فراهم کردن فرصت ریسک و مشاهده ی پتانسیل و از بین مؤلفه های آوای سازمانی، تشویق و کارآمدی می توانند اثربخشی سازمانی دانشگاه بوعلی سینا را پیش بینی کنند.