هدف پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی با عملکرد شغلی کارکنان دانشگاه بوعلی سینا بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیه کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 748 نفر بوده و حجم نمونه بر اساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 254 نفر تعیین گردید. نمونه گیری با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انجام شد. برای جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه با عناوین: سرمایه اجتماعی هاناپیت و گوشال(2000) و عملکرد شغلی پاترسون(2008) استفاده گردید. برای سنجش میزان پایایی، از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد و به ترتیب 89/. و 90/. برآورد گردید. روایی پرسشنامه ها از طریق روایی محتوایی به وسیله صاحب نظران مدیریت تأیید شد. یافته ها حاکی از آن بود که وضعیت سرمایه اجتماعی و عملکرد شغلی بالاتر از سطح متوسط بود. بین سرمایه اجتماعی و عملکرد شغلی رابطه مثبت و معنادار مشاهده شد. نتایج تحلیل رگرسیون بیانگر آن بود که از بین مؤلفه های سرمایه اجتماعی، سرمایه رابطه ای بیشترین اثر پیش بینی کنندگی بر عملکرد شغلی را دارد.
