هدف از این پژوهش «بررسی رابطه اخلاق کار و خودکارآمدی شغلی با اثربخشی سازمانی دانشگاه بوعلی سینا همدان در سال تحصیلی 94-1393» بود. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی و جامعه آماری شامل کلیۀ کارکنان دانشگاه بوعلی سینا به تعداد 777 نفر (587 مرد و190 زن) بود و حجم نمونه براساس جدول کرجسی و مورگان به تعداد 260 نفر (197 مرد و63 زن) برآورد گردید. روش نمونه گیری با استفاده از نمونه گیری تصادفی طبقه ای انجام شد. جهت گردآوری داده ها از سه پرسشنامه اخلاق کار گریگوری، سی، پتی (1990)، خودکارآمدی شغلی ریگز و کنایت (1994) و اثربخشی سازمانی هسو (2002) استفاده گردید. برای تعیین روایی پرسشنامه ها از روش روایی محتوایی و از دیدگاه اساتید مدیریت آموزشی در دانشگاه و برای سنجش پایایی پرسشنامه ها از ضریب آلفای کرونباخ استفاده شد که به ترتیب 87/0، 82/0، 95/0 برآورد گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش های آمار توصیفی شامل؛ جدول، نمودار، فراوانی، درصد، میانگین و انحراف معیار و نیز از روش های آمار استنباطی شامل؛ آزمون t تک متغیره، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چندگانه (گام به گام) استفاده شد. آزمون tتک متغیره آشکار کرد که وضعیت اخلاق کار و مؤلفه های آن و خودکارآمدی شغلی و ابعاد آن بجز انتظار پیامدهای فردی، بالاتر از سطح متوسط است. ضریب همبستگی پیرسون نشان داد که بین اخلاق کار و خودکارآمدی شغلی کارکنان با اثربخشی سازمانی در دانشگاه بوعلی سینا رابطه مثبت و معنی-داری وجود دارد. همچنین نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد؛ از بین ابعاد اخلاق کار روحیه جمعی و مشارکت در کار و پشتکار و جدیت در کار و از بین مؤلفه های خودکارآمدی شغلی باور خودکارآمدی فردی، انتظار پیامدهای فردی ، باورهای کارآمدی جمعی و انتظارپیامدهای جمعی می توانند اثربخشی سازمانی دانشگاه بوعلی سینا را پیش بینی کنند.
