هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین سازمان یادگیرنده با بالندگی سازمانی نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز از دیدگاه کارکنان اداری بود. این تحقیق، توصیفی و از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق را کلیه کارکنان اداری نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز تشکیل می دهند که تعداد آن ها 459 نفر (326 نفر مرد و 133 نفر زن) می باشد. نمونه تحقیق از طریق فرمول کوکران 190 نفر تعیین شد که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نسبی انتخاب گردید. ابزار جمع آوری اطلاعات،دو پرسشنامه سازمان یادگیرنده (یار محمد زاده، 1385) و بالندگی سازمانی (تقی زاده، 1388) بود. روایی محتوایی پرسشنامه ها به وسیله متخصصان مدیریت آموزشی مورد تأیید قرار گرفت. با استفاده از روش آلفای کرانباخ، پایایی پرسشنامه های مورد نظر به ترتیب 97/0 و 93/0 به دست آمد. داده ها از طریق نرم افزار SPSS و در دو سطح آمار توصیفی از قبیل جدول، میانگین، انحراف معیار، درصد فراوانی و آمار استنباطی (t تک نمونه ای، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون چند متغیره گام به گام) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج تحقیق بیانگر آن است که وضعیت سازمان یادگیرنده، بالندگی سازمانی در نواحی چهارگانه آموزش و پرورش شهر شیراز بالاتر از سطح متوسط است. همچنین، نتایج تحقیق رابطه مثبت و معناداری را بین سازمان یادگیرنده و مؤلفه های آن با بالندگی سازمانی نشان داد. با استفاده از رگرسیون گام به گام، یافته ها نشان داد که از بین مؤلفه های سازمان یادگیرنده، سه مؤلفه آرمان مشترک، الگوهای ذهنی و یادگیری تیمی، قدرت پیش بینی متغیر بالندگی سازمانی را دارند.
