هدف این پژوهش بررسی تأثیر رویکرد حل مسأله بر کاهش اضطراب و استرس دانشجویان دختر دوره کارشناسی دانشگاه فرهنگیان سنندج می باشد . روش پژوهش از نوع نیمه تجربی یا شبه آزمایشی است . جامعه آماری دراین پژوهش شامل دانشجویان دختر سال اول دانشگاه فرهنگیان سنندج که در سال تحصیلی92-91 به تحصیل اشتغال داشتند و از این تعداد60نفر به شیوه نمونه گیری تصادفی ساده به عنوان حجم نمونه انتخاب شدند. ابزار جمع آوری اطلاعات در این تحقیق ، آزمون اضطراب کتل برای تعیین میزان اضطراب دانشجویان و آزمون استرس اس.چاندران هری برای آگاهی از میزان استرس دانشجویان بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کواریانس استفاده گردید. نتایج پژوهش نشان داد که میزان اضطراب دانشجویانی که در معرض آموزش حل مسأله بودند، نسبت به دانشجویان گروه گواه کمتر است. همچنین با توجه به میانگین مشاهده شده ی گروههای آزمایش و گواه ، می توان گفت میزان استرس دانشجویانی که در معرض آموزش حل مسأله بودند نسبت به دانشجویان گروه کنترل کمتر است.
