بیکاری ساختاری یکی از تنگناهای مهم بازار کار کشور است. ای نگونه بیکاری، بیشتر برآمده از ناهمخوانی میان مهارت جویندگان کار و مهارتهای مورد نیاز در مشاغل موجود است. در این نوشتار در پی کمّی کردن این پدیده در بازار کار ایران هستیم. برای کمّی کردن مسئله ناهمخوانی در زمینه مهارت، از اطلاعات موجود از بهار 84 تا بهار 91 بهر هگیری شده است. شاخصهای ناهمخوانی مهارت از « آمارگیری نیروی کار » در طرح مجموع مجذورات نابرابری در عرضه و تقاضای مهارت در سطح کشور و در سطوح استانی محاسبه می شود. برپایه یافته های این پژوهش سه استان گلستان، تهران و بوشهر دارای کمترین اندازه ناهمخوانی در زمینه مهارت در کشور و بدترین استانها در این زمینه، استانهای لرستان، ایلام و کهکیلویه و بویر احمد هستند. یافته ها نشان می دهد که ناهمخوانی در زمینه مهارت در کل کشور کاهش نیافته است؛ همچنین، بخش بزرگی از ناهمخوانی، برآمده از بیکاری ساختاری است و کمتر با جابه جایی نیروی کار پیوند دارد.
