کودکان در فرایند رشد سالم، نیازهایی از قبیل مسکن مناسب، غذای سالم، مراقبت‌های پزشکی با کیفیت، فرصت یادگیری و حمایت‌های اجتماعی و عاطفی دارند. تغییرات اقلیمی، امکان فراهم نمودن این نیازهای اساسی و بنیادین را با تهدید مواجه می‌سازد؛ بر طیف وسیعی از حقوق کودکان تأثیر می‌گذارد و نسل حاضر و آتی را از حقوق خود جهت بقا، توسعه، حفاظت و مشارکت در جامعه محروم می‌سازد. بنابراین بحران‌های زیست محیطی کنونی و چالش‌های ناشی از آنها نیازمند تفسیری پویا از پیمان‌‌نامه‌ی حقوق کودک است تا کلیه حقوق ذیل پیماننامه برای کودکان محقق گردد. کمیته حقوق کودک در این راستا نظریه عمومی شماره 26 را با توجه به بند ۲(پ) ماده ۲۴ پیماننامه و با تمرکز بر حقوق کودکان و محیط زیست تنظیم نموده است. کمیته در این تفسیر رویکردی مبتنی بر حقوق کودک اتخاذ کرده و به اصول حقوق بشر و محیط زیست، به رسمیت شناختن حق بشر برای داشتن محیط زیستی پاک، سالم و پایدار توجه داشته است. این پژوهش بر آن است با روش توصیفی- تحلیلی و با بررسی اسناد، کتب و مرور مقالات علمی – پژوهشی مرتبط به این پرسش پاسخ دهد که از منظر حقوق بین‌الملل چه تکالیفی بر عهده‌ی دولتها در حمایت از کودکان در برابر تغییرات اقلیمی در دسترس است؟ فرضیه این تحقیق آن است که دولتها بر اساس اصل مسئولیت مشترک اما متمایز و ماده‌ی ۴ پیماننامه بر اجرای کنوانسیون متعهد هستند اقداماتی را جهت احترام، ارتقا و تحقق حقوق کودکان در برابر تغییرات اقلیمی به صورت جداگانه و مشترک از طریق همکاری‌های بین‌المللی انجام دهند.
