چکیده: برابری جنسیتی برای زنان و دختران جهت تأمین حمایت، تحقق و اجرای حقوق انسانی و بشری آنها بسیار مهم است، قوانینی که میان زنان و مردان تبعیض قائل می‌شود و حقوق برابر با مردان و پسران را سلب می‌کند، به اعتماد آنها در جامعه خیانت می‌کنند و این امر می‌تواند در درازمدت به منشأ ناامنی در جامعه تبدیل شود و صلح و امنیت بین‌المللی را به مخاطره اندازد. همچنین زنان و دختران، قربانیان اصلی درگیری‌های نظامی هستند و آسیب‌پذیری خاصی در این مورد دارند. اصولاً به دلیل تبعیض جنسیتی، زنان و مردان دسترسی متفاوتی به منابع، قدرت و تصمیم‌گیری قبل، حین و بعد از درگیری‌ها دارند. تجربه زنان و مردان در موقعیت‌های تنش، جنگ و بازسازی پس از جنگ تفاوت چشمگیری دارد و تقریباً 80 درصد از تلفات غیرنظامیان امروزی زنان و 80 درصد از کل پناهندگان و آوارگان داخلی در سراسر جهان را زنان و کودکان تشکیل می‌دهند. همان‌طور که در پلتفرم اقدام چهارمین کنفرانس جهانی سازمان ملل متحد در مورد زنان تأکید شده است. درحالی‌که کل جوامع از پیامدهای درگیری مسلحانه و تروریسم رنج می‌برند، زنان و دختران به‌ویژه به دلیل موقعیت خود در جامعه و جنسیت خود تحت‌تأثیر بیشتری قرار می‌گیرند، بنابراین، زنان در یک پارادوکس شرورانه گرفتار شده‌اند، از یک سو، قربانیان غیرنظامی اصلی درگیری‌ها هستند از سوی دیگر، در جلوگیری از آن ناتوان هستند، از مذاکرات کنار گذاشته می‌شوند و به نقشی حاشیه‌ای در بازسازی پس از جنگ محدود می‌شوند. محرومیت عمومی زنان از موقعیت و مشارکت‌های تصمیم‌گیری قبل، حین و پس از درگیری‌های خشونت‌آمیز، قربانی شدن آنها را تقویت می‌کند. ایجاد صلح، به معنای حمایت از مردمی است که در معرض خطر درگیری برای جلوگیری یا پایان‌دادن به خشونت مستقیم است. همچنین به معنای ایجاد و تأمین شرایطی برای هم‌زیستی مسالمت‌آمیز پایدار و تغییرات اجتماعی مسالمت‌آمیز با پرداختن به «خشونت ساختاری» ـ نابرابری‌های اساسی، بی‌عدالتی یا تضاد بین گروه‌های مردمی، توسط نهادها و یا فرایندهای ایجادشده مرتبط است، یکی از این نهادهای مهم کمیسیون تحکیم صلح است که به‌عنوان رکن مشترک مجمع‌عمومی و شورای امنیت در حوزه تأمین حقوق زنان به‌ویژه در دوران پس از جنگ، فعالیتهای ویژه و چشمگیری داشته است.
