آزادی اجتماعات یکی از حقوق مهم بشری انسانهاست که در مطالبه و تحقق دیگر حقوق بشری نیز نقشی جدی ایفاء می کند. در بسیاری از موارد، این تجمعات، برای اظهار اعتراض شرکت کنندگان به سیاستهای دولتها برگزار میگردد. برگزاری مسالمت‌آمیز تجمعات و نقش مهمی که پلیس و دیگر نیروهای امنیتی در تامین آن بر عهده دارند، از جمله موضوعات مهمی است که بررسی آن واجد اهمیت میباشد. در مواردی ممکن است برخی از شرکت کنندگان در تجمعات مسالمت‌آمیز به خشونت روی آورند و پلیس برای تامین نظم و امنیت ناچار شود از زور استفاده کند. سوال اساسی این مقاله آن است که اختیارات و تعهدات دولتها بویژه در زمینه توسل به زور جهت کنترل تجمعات مسالمت‌آمیز چیست؟ روش بررسی این پژوهش، تحلیلی –توصیفی میباشد و شیوه‌ی گردآوری اطلاعات،کتابخانه‌ای است. نتیجه‌ی این پژوهش نشان می‌دهد که مقررات داخلی ایران به صورت کلی منطبق با موازین حقوق بشر میباشد اما در مواردی نیز تعارض میان این مقررات وجود دارد. در « قانون به کارگیری سلاح توسط مأمورین نیروهای مسلح»، به نظر میرسد که پلیس جهت کنترل برگزاری تجمعات غیرقانونی، در صورت موثر نشدن دیگر وسایل، از سلاح نیز استفاده کند اما در نظام حقوق بشر، تنها در موارد دفاع مشروع پلیس از خود و یا دیگران میتوان به زور متوسل شد.
