طرح مسئولیت بین المللی دولت را شاید بتوان مهمترین طرح در میان طرحهایی دانست که توسط کمیسیون حقوق بین الملل تصویب شده است. این طرح از سال 1949 در دستور کار کمیسیون قرار گرفت و سال 2001 و زمانی که استاد گرانقدر دکتر جمشید ممتاز در این کمیسیون حضور داشتند، به تصویب رسید و بنابراین استاد هم نقش مهمی در تصویب این طرح داشتند. در این مقاله، نتایج استناد به موارد رافع وصف متخلفانه فعل بین المللی مورد بررسی قرار می گیرد. تعلیق اجرای تعهد تا زمانی که جهات رافع وصف متخلفانه همچنان وجود دارد جز در موارد رضایت و اقدامات متقابل مورد اتفاق نظر همه حقوق دانان است. رضایت، وصف متخلفانه بودن فعل را از بین می برد اما تعهد اولیه کماکان باقی است. در اقدامات متقابل نیز تعهد مبنایی معلق نمی شود. در سایر موارد، در صورت خاتمه وجود جهات رافع وصف متخلفانه فعل، اجرای تعهد احیاء خواهد شد. اما مساله جبران خسارت وارده به دولت زیان دیده از بابت ضررهای مادی ناشی از فعلی که به جهت استناد به موارد رافع مسئولیت، وصف متخلفانه بودن را ندارد، از مباحث اختلافی است. در ماده 27 طرح مسئولیت بین المللی دولت مصوب کمیسیون حقوق بین الملل، مشخص نشده است که دولت وارد کننده زیان تحت چه شرایطی و در چه مواردی باید خسارات وارده به دولت زیان دیده را پرداخت کند. کمیسیون معتقد بود که تدوین رژیم دقیق و مفصلی برای جبران خسارت، مناسب به نظر نمی رسد و امکان و حدود خسارت قابل پرداخت در هر مورد را به توافق طرفین اختلاف واگذار کرده بود. در این مقاله با بررسی هرکدام از عوامل رافع وصف متخلفانه، فرمولی مشخص برای تدوین این رژیم جامع، معرفی شده تا مشخص گردد که دولت استنادکننده در چه مواردی ملزم به جبران خسارات وارده به دولت زیان دیده است.
