پس از پایان جنگِ سرد و فروپاشی شوروی و اضمحلال اردوگاه کمونیسم، در دهه 1990 شاهد جایگزینی ایدئولوژی حکمرانی لیبرال دموکراسی در بین کشورهای تازه استقلال یافته اروپایی و دیگر مناطق جهان بودیم. از این رو معیار مشروعیت دموکراتیک ابعاد بین المللی پیداکرده و دیگر شاهد تنها اعمال قدرت موثر برای شناسایی حکومت ها، مانند آنچه که در حقوق بین الملل کلاسیک شاهد بودیم، نیستیم. اخیرا در برخی از کشورها شاهد حکومت های رقیب هستیم .در بحران ریاست جمهوری ونزوئلا در سال 2019 شاهد اعمال معیار مشروعیت دموکراتیک در شناسایی حکومت گوایدو در مقابل حکومت مادورو هستیم. در این پژوهش این سوال مطرح است که در فرض وجود حکومت های رقیب در یک کشور، جامعه بین الملل از کدام حکومت و بر اساس چه معیاری به عنوان حکومت رسمی شناسایی می کند؟ پژوهش حاضر با روش توصیفی-تحلیلی نگارش شده که با توجه به موضوع، از کتب، مقالات و تحلیل خبرگزاری های مهم حقوقی استفاده شده است. با بررسی حکومت های رقیب در برخی از کشورها و خصوصا کشور ونزوئلا به این نتیجه می رسیم که شاهد تقابل دو معیار مشروعیت دموکراتیک و کنترل موثر حکومت در بحث شناسایی توسط جامعه بین المللی هستیم. سازمان ملل متحد گرچه در قبال کودتاهای نظامی از معیار مشروعیت دموکراتیک برای احراز حکومت قانونی بهره برده، ولی در قبال بحران ونزوئلا اعلام بی طرفی کرده است.
