تحقق حق بر توسعه به مفهوم دستیابی همگان به مواهب توسعه در هر جامعه ای، نیازمند توجه به وضعیت گروه های در معرض تبعیض از جمله اقلیت ها وگروه های بومی است. به نظر می رسد که یکی کارآمدترین راهکارها، مهیا نمودن امکان مشارکت سیاسی موثر این گروه ها در تصمیمات عمومی مرتبط با شئون مختلف سیاسی، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی جامعه، از طریق اختصاص سهم ویژه به آن ها در فرایند تصمیم گیری مزبور می باشد. هدف این پژوهش، بررسی یکی از کارآمدترین سازوکارها در تامین حق توسعه نسبت به گروه های اقلیت و بومی است. سوال اصلی پژوهش آن است که اختصاص سهم ویژه به گروه های اقلیت و بومی عملاً چه اثری در بهره مندی این گروه ها از توسعه در کشورهای مربوطه داشته است؟ روش بررسی این پژوهش، تحلیلی –توصیفی می باشد و شیوه ی گردآوری اطلاعات،کتابخانه ای است. نتیجه ی این پژوهش که با بررسی دو تجربه موفق در کشورهای رومانی و زلاندنو انجام شده است، نشان می دهد که با اختصاص سهم اختصاصی به نمایندگان اقلیت ها و گروه های بومی در فرایند مشارکت سیاسی، امکان مشارکت متناسب این نمایندگان در تصمیم گیری های عمومیِ مرتبط با پیشبرد توسعه فراهم شده و حقوق بشر و نیازهای این گروه ها هم بهتر تامین می گردد. همچنین نظارت بر نحوه اجرای تصمیمات ذکر شده نیز تسهیل خواهد شد.
