حقوق اقلیتها در نظام حقوق بین الملل در دو محور « منع تبعیض » در بهره مندی از حقوق شهروندی و تعیین « حقوق اختصاصی و ویژه» جهت تامین برابری عملی و حفظ هویت و ویژگیهای متمایز قومی، زبانی و مذهبی آنها مورد بررسی و مطالعه قرار می گیرد. در منشور حقوق شهروندی به محورهای مذکور توجه شده است. اما نسبت به موازین پذیرفته شده بین المللی، کاستی ها و نقایصی نیز دیده می شود. در این مقاله، حقوق اقلیتها و اقوام ایرانی در منشور حقوق شهروندی در پرتو موازین بین المللی بررسی شده و پیشنهاداتی جهت رفع آن نقایص ارائه شده است.
