سابقه اداره ی سرزمین ها به اولین سازمان عمده بین المللی که متصدی حفظ صلح و امنیت بین المللی بوده است یعنی جامعه ملل بر می گردد که سه سرزمین را اداره کرد. سازمان ملل شاید به تقلید از رویکرد جامعه ملل تصمیم می گیرد دو شهر تریست و بیت المقدس را سرزمین بین المللی اعلام کند و در اداره اش دخالت کند که مورد دوم، اجرایی نشد. به تدریج سازمان در موارد دیگری نیز مانند ایریان غربی،کامبوج، سومالی، اسلووانیای شرقی، متصدی اداره سرزمین های بدون حاکمیت شد. غیر از مورد ایروان غربی، اداره غالب این سرزمین ها در دهه 1990 صورت گرفت و در تمامی مواردی که سازمان موفق شد تا این سرزمینها را اداره کند، نماینده ویژه دبیرکل در راس هیات اداره کننده قرار داشته است. در دهه اول قرن بیست و یکم، کوزوو و تیمور شرقی نیز تحت اداره دبیرکل قرار گرفتند که از حیث اختیارات، تفاوت قابل توجهی با مصادیق قبلی دارد. در این مقاله، ویژگی ها و خصایص اداره این سرزمینها بویژه کوزوو و تیمور شرقی و تفاوت آن با موارد تحت الحمایگی، حاکمیت بین المللی و اشغال خارجی بررسی می گردد.
