گفته می شود که اعلامیه اعطای اسنقلال به مستعمرات 1960 در تحکیم قاعده ی عرفی حق تعیین سرنوشت خارجی برای مستعمرات نقشی مهم داشت و بیانیه روابط دوستانه 1970 در بسط این حق به وضعیت غیراستعماری دارای نقشی اساسی بود رابطه ی میان اصل حق تعیین سرنوشت با اصولی مانند «حاکمیت دولت ها» و «حفظ تمامیت ارضی» یک رابطه دو وجهی است. از یک سو با تمرکز و تاکید بر وجه داخلی اِعمال حق تعیین سرنوشت، بر حفظ تمامیت ارضی تأکید می شود و حاکمیت دولت ها، پاس داشته می شود . در عین حال، در صورتی که حقوق بنیادین بشریِ افرادِ ذیحق به بهره مندی از حق تعیین سرنوشت داخلی، از سوی حکومت نقض شود، برای گروه مربوطه، این حق ایجاد می شود تا از حق تعیین سرنوشت خارجی بهره مند گردد . و در این صورت، تقاضای جدایی مشروعیت می یابد .
