«دولت» مهم ترین تابع نظام حقوق بین الملل است که در خلقِ قواعد حقوقی -چه از طریق معاهدات و چه از طریق ساخت قواعد عرفی- نقش اساسی دارد. همچنین دولت ها در جامعه ی جهانی نقش آفرینی مهمی دارند. در واقع، دولت ها به عنوان کامل ترین تابع نظام حقوق بین الملل، جایگاهی مهمتر از سازمان های بین المللی دارند و حتی شخصیت حقوقی سازمان ملل متحد در این خصوص با دولت های ذره ای قابل قیاس نیست؛ زیرا در دعاوی ترافعی نزد دیوان بین المللی دادگستری، تنها دولت ها می توانند به عنوان خواهان یا خوانده حضور یابند و سازمان ها تنها در نظریات مشورتی می توانند در پیشگاه دیوان حاضر شوند. توجه به این نکته ی مهم ضروری است که در ادبیات فارسی حقوق بین الملل و در کتاب حاضر، «دولت» معادل واژه ی (State) به کار رفته و به مفهوم کشور است. این واژه را نباید با «هیات وزیران» و کابینه (Cabinet) و نیز با مفهوم «حکومت» (Government) خلط کرد. در زبان انگلیسی برای هر یک از مفاهیمِ فوق الذکر، واژه ی اختصاصی وجود دارد مثلاً در زبان فارسی، اگر از عبارت «دولت ایران» استفاده شود. می توان از آن معانی مختلفی همچون کشور ایران، حکومت ایران و نیز هیات وزیران، افاده کرد. معمولاً در ادبیات سیاسی جامعه ی ایران، در معرفی هیات وزیران از واژه ی «دولت» استفاده می شود اما در کتاب حاضر، هر جا از واژه دولت نام برده می شود، به معنای کشور خواهد بود، مگر آنکه به معنای دیگر آن، تصریح شود.
