زمینه و هدف: تأثیرگذاری فرهنگ در حوزۀ سیاست خارجی تا آن میزان است که در عصر کنونی از فرهنگ به عنوان قدرت نرم، و دیپلماسی فرهنگی در سیاست خارجی بحث میشود. در واقع زبان یکی از اساسیترین مؤلفه ها و عناصر هویت ساز برای هر قوم و ملت و یکی از مهمترین و آسانترین ابزار انتقال فرهنگ به دیگر ملل است. اهمیت زبان در عصر کنونی به اندازه ای است که بسیاری از صاحب نظران آن را هم ابزار انتقال و صدور فرهنگ میدانند و هم تعیین کنندۀ شیوۀ تفکر و فرهنگ انسان. بسیاری از کشورها برای صدور و انتقال فرهنگ، ابزارهای مختلفی از جمله زبان را به کار میگیرند. سؤال اساسی این پژوهش آن است که نقش زبان به صورت کلی و زبان فارسی به صورت خاص در صدور فرهنگ چیست. روش: در این پژوهش با روش توصیفی - تحلیلی، به بررسی نقش زبان در صدور فرهنگ با تأکید بر زبان فارسی پرداخته شده است. یافته ها: زبان و ادبیات فارسی، به مثابه یکی از غنیترین و پرمغزترین زبانها و ادبیاتهای جهان، میتواند با قدرت کمنظیر، فرهنگ و آیین و آداب و رسوم ملت ایران را منعکس نماید. نباید از نقش پررنگ زبان فارسی در انتقال فرهنگ ایرانی- اسلامی غافل شد. نتایج: مهمترین نقاط قوت زبان و ادبیات فارسی درجهت گسترش و صدور فرهنگ، عناصری مانند رشدیافتگی، یکپارچه سازی، پیشینۀ درخشان، غنا، تنوع ادبی، و زیبایی موسیقایی ذاتی و جوهری هستند. ازاینرو زبان فارسی در عرصۀ رقابت جهانیِ فرهنگها قابل کپی برداری یا تقلید توسط سایر فرهنگها نیست. این ویژ گیها از سوی دیگر پایدار و دائمی و منحصربه فرد هستند. ازاین رو میتوان این نقاط قوت را «مزیتهای رقابتی مؤثر» برای ادبیات فارسی دانست.
