سیمین اسدآبادی

در این پژوهش از MOF-5 و نمونه‌های دوپ شده آن با یون‌های Cd2+ و Co2+ به عنوان پرکننده برای ساخت غشاهای ماتریس مختلط در ماتریس پلیمری پلی(اتر-بلاک-آمید) استفاده شد. غشاهای حاصل برای جداسازی دو گاز CO2 و N2 مورد تست قرار گفتند. در میان این سری از غشاها، غشاء PEBAX/Cd-Co-MOF-5 بیشترین میزان عبور CO2 با مقدار 14/386 برر و کمترین انتخاب‌پذیری CO2/N2 با مقدار 33/68 را ارائه داد و در مقابل غشاء PEBAX/Cd-MOF-5 عبور CO2 بیش از 100 برر کمتر و در عوض بالاترین انتخاب‌پذیری CO2/N2 با مقدار 41/85 را نشان داد. در سری بعدی غشاها از دو ماده (3-آمینوپروپیل) تری‌اتوکسی‌سیلان (APTES) و و تترااتیل‌ارتوسیلیکات (TEOS) برای اصلاح غشاهای ماتریس مختلط استفاده گردید. در رفتار گازی غشاهای حاصل مشاهده شد که میزان انتخاب‌پذیری CO2/N2 آنها تقریبا در یک محدوده قرار گرفته اما میزان عبورپذیری CO2 آنها کاملا متفاوت بود. مهمترین نتیجه مشاهده شده متعلق به غشاهای اصلاح شده حاوی Cd-Co-MOF-5 می‌باشد. برای غشاء PEBAX@APTES@Cd-Co-MOF-5 میزان عبور CO2 به مقدار 05/556 برر و برای غشاء PEBAX@TEOS@Cd-Co-MOF-5 میزان عبور 82/365 برر ثبت گردید. این مقادیر عبور CO2 با انتخاب‌پذیری CO2/N2 به ترتیب برابر 71/85 و 13/90 ارقام بسیار قابل توجهی در میان غشاهای پلیمری جداکننده CO2 می‌باشند. لازم به ذکر است که MOFهای سنتز شده با آنالیزهای FT-IR، XRD، FESEM و جذب-واجذب نیتروژن و غشاهای تهیه شده نیز با آنالیزهای FT-IR، XRD، FESEM، تنش-کرنش و زاویه تماس آب با سطح مورد شناسایی قرار گرفتند.