معماران با داشتن اطلاعات فنی کافی و توانایی به کارگیری خلاقانه آنها، علاوه بر طراحی بهینه طرح های معماری، امکان تعامل هرچه بهتر با مهندسان سازه، برق و تأسیسات، در محیط حرفه ای، خواهند داشت. بخشی از راهکارها جهت ایجاد چنین شرایطی، مرتبط با بازبینی محتوای آموزشی و شیوه آموزش درسهای فنی رشته معماری است؛ به صورتی که دانش نظری درسهای فنی در فرایند تجربه اندوزی دانشجویان کسب شود و در توانایی طراحانه آنها نمود پیدا کند. هدف اصلی پژوهش، دستیابی به محتوا و شیوه کارآمد در آموزش درس تأسیسات مکانیکی ساختمان به دانشجویان دوره کارشناسی معماری است. این تحقیق از نوع کاربردی و روش تحقیق آن پیمایشی بوده و از طریق مطالعه کتابخانه ای و تدوین پرسشنامه صورت گرفته است. پرسشهای پرسشنامه براساس مطالعه نظریات روانشناسی آموزشی در زمینه مکاتب آموزشی انسان گرایی، ساخت گرایی و رویکردهای یاددهی یادگیری مبتنی بر آنها، یادگیری فعال، مروری بر شرایط موجود در زمینه آموزش معماری در سه نمونه از دانشگاه های برتر جهان و همچنین یک ابزار کمک آموزشی پیشنهادی، مبتنی بر فناوری واقعیتافزوده، شکل گرفته است. نهایتاً راهکارهای پیشنهادی حاصل از این پژوهش در زمینه محتوا، شیوه آموزشی و ابزار کمک آموزشی پیشنهادی، به نظرسنجی استادان درس تأسیسات مکانیکی ساختمان، با سابقه فعالیت حرفه ای در تعامل با معماران، گذاشته شده است، که نشان از تأکید بر برگزاری بخشی از واحدهای درس به صورت کارگاهی، برقراری ارتباط با درس کارگاه طراحی معماری در ترم های مختلف و مقبولیت ابزار کمکآموزشی پیشنهادی از جنبه های ایجاد نقش فعال برای یادگیرنده، افزایش دقت و تمرکز یادگیرنده، تقویت امکان تجسم فضایی اجزا و مسیرها و آگاهی از تأثیرات نهایی بر کالبد معماری دارد.
