زندگی اجتماعی دانشجویان در تمام فضاهای رسمی و غیررسمی دانشکده م یتواند به طور گسترد های فرآیند یادگیری را تحت تأثیر قرار دهد. در پژوهش حاضر، ضمن گردآوری اظهارات پژوهشگران در باب نقش محیط ساخته شده در تعاملات اجتماعی، تلاش شده تا با مطالع هی کیفی دانشکده معماری دانشگاه بوعلی سینا و پردیس هنرهای زیبا به عنوان دو نمونه موردی از مدارس معماری ایران، به بررسی نوع و نحو هی تعاملات دانشجویان معماری و عوامل محیطی تأثیرگذار در تسهیل یا ایجاد محدودیت برای این تعامات پرداخته شود. در این پژوهش، داد هها به صورت ترکیبی از سه روش مصاحبه، مشاهده و پرسشنامه گردآوری شدند. ابتدا عوامل مکانی تأثیرگذار از طریق مصاحبه و مشاهده و بر پایه مطالعات پیشین در قالب چارچوبی مطابق مدل مکان کنتر ارائه شد. این عوامل محیطی مستخرج از مصاحب هها و مشاهدات در قالب پرسشنام های در اختیار نمون هی بزر گتری از جامعه قرار گرفت تا میزان تأثیر هریک در ترجیح مکانی دانشجویان برای تعاملات بررسی شود. داد هها با استفاده از ن ر مافزار SPSS و آزمون فریدمن مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافت ههای این پژوهش نشان م یدهد که دانشجویان، برخی از فضاهای غیر رسمی در دانشکده را که از کیفی تهای ویژ های برخوردارند، برای گردهمایی ترجیح م یدهند و این ویژگ یها در مورد گردهمای یهای دوستانه و درسی متفاوتند.
