اندازه گیری و بهبود کیفیت زندگی از اهداف عمده ی محققان، برنامه ریزان و دولت ها در چند دهه ی اخیر بوده است. این عرصه علمی و تحقیقاتی مورد توجه تعداد زیادی از رشته ها، از جمله جامعه شناسی، روان شناسی، اقتصاد، علوم محیطی، جغرافیا، پزشکی و... است. محیط-های کالبدی و دانش های مرتبط با آن در ایران نیز مانند معماری و شهرسازی نیز پیوسته در تلاش می باشند تا بهترین شرایط کیفیت زندگی را برای ساکنان فراه آورند. روستاها یکی از محیط هایی می باشند که افزایش کیفیت زندگی در آن ها اثرات مطلوبی را بر کلیت سکونتگاه های یک منطقه ایفا می کند چراکه موجب کاهش مهاجرت روستاییان به شهرها و افزایش حس تعلق آنان به سرزمین مادری خود می شود. پژوهش حاضر با روش توصیفی – تحلیلی به بررسی میزان اثرگذاری طرح های هادی بر کیفیت زندگی روستاییان با نمونه موردی روستاهای استان همدان می پردازد. نتایج به دست آمده از تحلیل داده ها حاکی از آن می باشد که طرح های هادی کمترین توجه را به عوامل ذهنی کیفیت زندگی در روستاها داشته اند.
