یکی از نگرانی‌های اصلی تمام کشور‌های دنیا مسئله آلاینده‌های هوا و کاهش آن می‌باشد. در همین راستا چون مهم‌ترین عامل آلودگی هوا خودروهای با موتور درون سوز هستند، طرح خودروهای برقی مورد توجه جدی قرار گرفته شده است. برنامه‌ریزی و احداث ایستگاه‌های شارژ از جنبه‌های مهم گسترش توسعه خودروهای الکتریکی به‌شمار می‌روند. باتوجه به تاثیر متقابل شبکه‌ی قدرت و صنایع حمل و نقل طراحی ایستگاه‌های شارژ مستلزم روش‌های خاص و هدفمند می‌باشد. هدف از انجام این پایان‌نامه تعیین مکان و ظرفیت بهینه ایستگاه‌های شارژ با درنظر گرفتن عدم قطعیت‌ها می‌باشد. در این پژوهش، یک راه حل پایدار برای تخصیص ایستگاه‌های شارژ سریع عمومی و تولیدات پراکنده خورشیدی همراه با ذخیره‌سازی انرژی باتری و زمان‌بندی آن پیشنهاد شده است. توابع هدف، حداقل سازی اتلاف انرژی، شاخص انحراف ولتاژ و سرمایه‌گذاری و همچنین کاهش هزینه‌های عملیاتی و تعمیر و نگهداری ایستگاه‌های شارژ، مولدهای تولید پراکنده خورشیدی و سیستم ذخیره‌ساز می‌باشد. علاوه بر این، عوامل مرتبط مانند؛ تعداد پورت‌های شارژو ظرفیت ایستگاه شارژ ارزیابی می‌شوند. برای به دست آوردن راه حل‌ها از بهینه‌سازی دو مرحله‌ای استفاده می‌شود. مرحله اول بهینه‌سازی به مکان ایستگاه شارژ، مکان‌های مولد تجدیدپذیر و اندازه‌ها و زمان‌بندی سیستم ذخیره‌ساز می‌پردازد. در مرحله دوم تخصیص خودروهای الکتریکی به ایستگاه‌های شارژ مناسب با درنظر گرفتن کوتاه‌ترین مسافت‌ها و ازدحام ترافیک انجام شده است. از یک شبکه‌ی توزیع شعاعی 33 باسه با شبکه‌ی ترافیک مربوطه جهت شبیه‌سازی این پژوهش استفاده شده است. مسئله‌ی تخصیص با استفاده از الگوریتم بهینه‌سازی شاهین هریس و گرگ خاکستری حل شده و از چهار تکنیک بهینه‌سازی دیگر برای تایید اعتبار راه‌حل‌ها استفاده می‌شود. مسئله‌ی تخصیص خودروهای الکتریکی به ایستگاه‌های شارژ توسط برنامه‌ریزی خطی عدد صحیح حل شده است. جهت رفع مشکل عدم قطعیت‌های مرتبط با خودروهای الکتریکی، جریان ترافیک و تولید مولدهای تجدیدپذیر از روش تخمین دو نقطه‌ای استفاده می‌شود.
