یکی از مسائل بهره برداری از سیستم های توزیع، تغییرات دائمی تقاضای انرژی در طول ساعات بهره برداری در نقاط مختلف شبکه است. این مسئله موجب تغییر وضعیت جریان در خطوط و درنتیجه تغییر وضعیت تلفات توان، افت ولتاژ، تراکم خطوط و قابلیت اطمینان می شود. با گسترش فناوری ها و ساختار جدید صنعت برق مانند نفوذ منابع تجدیدپذیر با تولید متغیر و یا افزایش تعداد خودروهای الکتریکی و ایستگاه های شارژ این مساله تبدیل به یک چالش جدی تری شده است، چراکه دیگر یک ساختار واحد برای شبکه توزیع نمی تواند در همه ساعات به عنوان ساختار بهینه در نظر گرفته شود. از این رو محققان مساله بازآرایی شبکه توزیع را در قالب مساله بازآرایی پویا در شبکه های توزیع جدید به صورت جدی تری دنبال کرده اند. در بازآرایی پویا، به کمک الگوریتم های هوشمند و کلیدهای خودکار در هر لحظه در زمان بهره برداری از شبکه با توجه به وضعیت مصرف و تولید در باسهای مختلف شبکه، آرایش بهینه کلیدها برای برآوردن اهداف از پیش تعیین شده و حفظ قیود سیستم، مشخص می شود. این کار در تمام ساعات بهره برداری مرتبا انجام شده و تلاش می گردد ساختار شبکه توزیع همواره به صورت بهینه باشد. در این پایان نامه حل مسئله بازآرایی پویای شبکه توزیع به کمک روشهای یادگیری ماشین مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف الگوریتم ارائه شده در این مطالعه تعیین ساختار بهینه سیستم با وجود تغییرات بار در ساعت مختلف روز با حداقل تلفات و حفظ قیود سیستم است. روش پیشنهادی توانسته است با استفاده از الگوریتم یادگیری تقویتی ضمن حفظ قیود ولتاژ و شعاعی بودن شبکه، تلفات توان را در شرایط مختلف بهره برداری نسبت به مطالعات پیشین به شکل موثرتری کاهش دهد. این روش برای شبکه استاندارد 33 باسه اجرا شده و توانسته نسبت به دو مطالعه مشابه حدود 4% و 10% تلفات سیستم را کاهش دهد.
