امروزه برنامه ریزی توسعه پایدار تولید انرژی الکتریکی با توجه به محدودیت منابع متداول انرژی و رشد فزاینده مصرف انرژی، به شدت مورد توجه محققین قرار گرفته است. در همین راستا در این رساله یک روش ترکیبی سیاستگذاری-فنّی پیشنهاد، مدلسازی و استفاده شده که در آن از ترکیب رویکرد های بالا به پایین و پایین به بالا در مدلسازی به منظور درنظر گرفتن تأثیرات متقابل سیستم انرژی بر سایر بخش های اقتصادی، استفاده می شود. در مدل پیشنهادی در رویکرد بالا به پایین جهت مدلسازی سیاستگذاری ها در برنامه ریزی توسعه تولید برق، از روش پس بینی و در رویکرد پایین به بالا برای مدلسازی مسائل فنّی از روش مبتنی بر عامل استفاده شده است. روش پس بینی اهداف کلان را به صورت شاخص های کمّی مطلوب برای سیستم چندعاملی تعریف کرده و عامل ها با تکرار اقدامات تعاملی خود یاد می گیرند چگونه وضعیت سیستم را به وضعیت هدف برسانند. در مدل پیشنهادی هریک از فنّاوری های تولید برق به عنوان یک عامل هوشمند تعریف می شود که برای برآوردن اهداف مدلسازی، در یک محیط مشترک با سایر عامل ها در تعامل بوده و در هر وضعیت مناسب ترین اقدام را برای رسیدن به اهداف سیستم انجام می دهد. این مدل در محیط برنامه MATLAB مدلسازی شده و برای تعیین سهم هر یک از فنّاوری های تولید برق در کشور در افق 30 ساله در قالب سه سناریو اجرا شده است. سناربو مبنا مبتنی بر فرضیات پایه و ادامه روندهای موجود بوده، در سناریو دوم فرض می شود گسترش فنّاوری های نوین شامل تولیدات پراکنده، ذخیره سازی انرژی، مدیریت سمت تقاضا و پاسخگویی بار موجب کاهش حداکثر تقاضا و بهبود ضریب بار سیستم شود، و سناریو سوم اختصاص به رویکرد حفاظت از محیط زیست و کاهش هزینه های زیست محیطی دارد. نتایج مدل با نتایج پروژه «تدوین استراتژی توسعه انرژی الکتریکی کشور در افق 30 ساله با در نظر گرفتن کلیه حامل های انرژی» که در پژوهشگاه نیرو انجام پذیرفته، مقایسه و تحلیل شده است. نتایج گویای عملکرد مطلوب مدل برای برآوردن اهداف برنامه ریزی است. در سناریو مبنا مدل پیشنهادی توانست در دوره برنامه ریزی شاخص های هدف شامل شاخص های سیاستی، اقتصادی، زیست محیطی و فنّی را به صورت مطلوبی برآورده و در مقایسه با مدل مرجع نیز نتایج مناسبی تولید نماید. نتایج دو سناریو دیگر نیز کارآیی مدل را در دو حالت کاملاً متفاوت تأیید می کند. در
