صلاح الدین عبدی

در عرصه شعر معاصر عربی همراه با نام شاعرانی همچون نازک الملائکه و بدرشاکر السّیاب، می‌توان عبدالوهاب البیاتی را نیز یکی از سه بنیانگذار شعرنو عربی دانست. پژوهش‌های بسیاری در مورد بیاتی نوشته شده است که، تا به امروز ادامه دارد. این پایان‌نامه در حوزه نقد نقد به تحلیل مقاله‌های فارسی و عربی که در مجلات ایران منتشر شده، می‌پردازد که درباره زندگی، آثار و افکار عبدالوهاب البیاتی شاعر معاصر عراقی برجای مانده است. تاکنون پژوهشی درحوزه فرانقد در خصوص بیاتی و آثارش صورت نگرفته است، در این پایان‌نامه، با بهره‌گیری از روش توصیفی- تحلیلی همراه با رویکرد فرانقد توصیفی پرداخته شده است. و هدف ما نقد و تحلیل مقالات صورت‌گرفته، تبیین رویکردهای نقدی مقالات و همچنین تحلیل کمی و کیفی رویکردهای نقدی در مقالات صورت گرفته‌است. در این پژوهش سعی شده تا شیوه‌های انتقادی و رویکردهای نقد ادبی، مضامین اصلی نوشته‌ها در آثار البیاتی از 1383 تا 1400 در نشریه‌های ادبی ایرانی، تحلیل و بررسی شود. با داده‌های به دست آمده در جدول شماره 2، مشخص شد که بیشترین فراوانی با تعداد 9 مقاله و 16.7 درصد در سال 1393 می‌باشد. با تحلیل‌های صورت گرفته در این پژوهش بیشتر مقالات با رویکرد تطبیقی است که با 38 درصد از کل رویکردهای نقدی به نقد پرداخته‌اند. همچنین نمادگرایی با 13.7 درصد از کل مضامین، موضوع غالب این مقالات بوده‌است و در میان آثار عبد الوهاب اثر الذی یأتی ولا یأتی با مجموع 87 بار بیشتر از سایر آثار مورد توجه و تحلیل ناقدان قرار گرفته است. دلیل اصلی توجه اکثر منتقدان به مجموعه شعر الذی یأتی و لایأتی همان دیدگاه فکری بیاتی است که او نیز از همان آبشخوری نوشیده است که قرن ها پیش از او، خیام را به عنوان چهره‌ای معترض، و ناراضی در برابر مرگِ اجتناب ناپذیر، سیراب نموده است.