تقابل های معنایی جزو مهمترین ارکان علم معناشناسی هستند. این تقابل ها با انواع خاص خود می تواند مترجمان را به معنای دقیق واژگان متن رهنمون سازند و بسیاری از چالش های ترجمه را حل و فصل نمایند. زبور آل محمد(ص) یا صحیفه سجادیه که شامل نیایش های گران بهای امام سجاد(ع) است سرشار از واژگان متقابل با یکدیگر است. در این پژوهش در این پژوهش که با روش توصیفی تحلیلی و با رویکرد زبانشناسی نقش گرا ترجمه های آیتی، فیض الاسلام، انصاریان و رحمت کاشانی از بیست نیایش اول از صحیفه سجادیه بر اساس انواع تقابل های معنایی که شامل؛ تقابل مدرج، تقابل مکمل، تقابل دوسویه، تقابل جهتی و تقابل واژگان است، مورد نقد و بررسی قرار می گیرد. نتایج پژوهش نشان می دهد، ترجمه انصاریان و آیتی نسبت به دیگر ترجمه ها بیشتر به تقابل های معنایی در متن مبدأ توجه کرده اند و در بین تقابل های معنایی، تقابل مکمل بیشترین بسامد را در نیایش های امام زین العابدین(ع) داشته است.
