شاعر بزرگ ادبیات عربی، احمد شوقی، امیرا الشعراء، ازدواج کمبوجیه(قمبیز)، دومین پادشاه هخامنشی با ملکه مصری و حمله ی به مصر و اتفاقات آن را در این نمایشنامه به تصویر کشیده است. شوقی برای تحریک حس وطن دوستی در میان مصریان الگویی بهتر از تاریخ و میراث ایرانی ندید؛ به ویژه، در هنگامی که کشورش(مصر) در چنگال اشغال بیگانگان(انگلیسی ها) بود. او با الگوگیری از پادشاهان هخامنشی، چون کمبوجیه و میراث ایرانی مبتنی بر شجاعت و تسامح، و وام گیری اسم های ایرانی و اقتدار و شکوه ایران می خواست مصریان را که توسط پادشاهان بی اختیار و به بهانه قضاو قدر در چنگال استعمارگران انگلیسی گرفتار شده، برهاند بهمین جهت قالب نمایشنامه و موضوع میراث ایرانی را بهترین گونه برای بیان اندیشه های خود و بیدار کردن هموطنانش انتخاب کرد هرچند در این راه متهم شدو تهمت های زیادی را تحمل نمود. در این پژوهش با رویکرد ادبیات تطبیقی فرانسه به شیوه توصیفی - تحلیلی به بررسی این نمایشنامه و اتفاقات آن پرداخته و تصویری که احمدشوقی از ایران و ایرانی دارد، پرداخته ایم.
