تغییرات مستمر و شتابان در دنیای امروز، منجر به تشدید رقابت شده است. رقابتپذیری به منزله مجموعه نهادها، سیاست ها و عوامل تعیین کننده سطح بهره وری یک اقتصاد محسوب میشود؛ مجموعهای که به نوبه خود، سطح شکوفایی قابل دستیابی برای یک اقتصاد را تنظیم میکند. رقابت پذیری مفهومی چند بعدی است که یکی از ابعاد آن، درجه انطباق پذیری با تغییرات غیرمنتظره محیط کسب و کار و به نوعی تداعیکننده تابآوری است. تابآوری بر توسعه قابلیت انطباق پذیری به منظور آمادگی در برابر حوادث غیرقابل پیش بینی و پاسخگویی در برابر اختلالات و بازیابی از آنها تمرکز دارد. هدف از این تحقیق مطالعه ارتباط بین تابآوری و رقابتپذیری کشورها با استفاده از تحلیل همبستگی کانونی است. یافته ها حاکی از وجود رابطه مثبت، معنادار و قوی بین تابآوری و رقابت پذیری حکایت دارد و میانگین توان مجموعه تابآوری برای پیشبینی تغییرات مجموعه رقابت پذیری در حدّ بالایی برآورد شده است. در مجموعه تابآوری، "زنجیره تأمین" بیشترین و "کیفیت ریسک" کمترین اثر را بر ایجاد یک رابطه معنادار بین تابآوری و رقابت پذیری داراست. در مجموعه رقابت پذیری نیز هر سه متغیر "الزامات اساسی"، "ارتقاءدهنده های کارایی" و "نوآوری و پیچیدگی کسب و کار" بهطور تقریباً برابر بر ایجاد یک رابطه معنادار بین تابآوری و رقابتپذیری اثر گذارند. پیشنهاد میشود در عین حال که لازم است رویکردی نظاممند شامل تمام عناصر این مدل برای ارتقاء تابآوری و رقابتپذیری مورد ملاحظه قرار گیرد، سیاستگذاری های ملّی و شرکتی به اثرگذارترین عوامل شناسایی شده در ارتقاء این دو شاخص، توجه ویژه ای شود.
