پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوشمندی فناوری و نوآوری استراتژیک در شرکت های مستقر در پارک فناوری پردیس انجام شده است. این پژوهش از نوع توصیفی بوده و از نظر روش از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش کلیه شرکت های واجد شرایط جهت انجام پژوهش که مستقر در پارک فناوری پردیس هستند، می باشد و این تعداد، حدود 65 شرکت است. حجم نمونه مطابق با فرمول کوکران 56 شرکت برآورد گردید و پرسشنامه ها به شیوه تصادفی توزیع شد. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه هوشمندی فناوری مطابق با ابعاد ساویز و پرسشنامه نوآوری استراتژیک مطابق با ابعاد سرعتی آشتیانی استفاده شد. روایی محتوای هر دو ابزار با استفاده از نظرسنجی از اساتید و خبرگان حوزه فناوری و نوآوری به تأیید رسید و جهت تعیین روایی سازه، تحلیل عاملی تأییدی انجام گرفت. همچنین پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 960/0 و 941/0 محاسبه گردید و مقدار پایایی ترکیبی نیز به ترتیب 939/0 و 929/0 به دست آمد. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، نرم افزارهای Spss و SmartPLS مورد استفاده قرار گرفت. در تجزیه و تحلیل داده ها نتایج شاخص های آمار توصیفی و آزمون های آمار استنباطی و همچنین مدل یابی معادلات ساختاری ارائه شده است. نتایج به دست آمده از آزمون پیرسون حاکی از وجود رابطه مثبت و معنی دار بین هوشمندی فناوری و نوآوری استراتژیک می باشد. همچنین، بررسی شاخص های برازش مدل، بیانگر این است که مدل مورد استفاده در پژوهش از برازندگی قابل قبولی برخوردار می باشد.
