زمینه: اخلاق در محیط کاری عبارت است از مقررات، استانداردها و اصولی که معیارهای لازم برای انجام رفتارهای درست و منصفانه در سازمان ها را فراهم می آورند. در این مسیر، هوش اخلاقی دربرگیرنده ظرفیت ذهنی و رفتاریِ اثربخش افراد برای استفاده از اصول جهانشمول اخلاقی در محیط های کاری می باشد. پژوهش حاضر با هدف مطالعه رابطه هوش اخلاقی با عزت نفس در بین کارکنان مدارس انجام گرفته است. روش: تحقیق حاضر از لحاظ هدف کاربردی است و به لحاظ روش توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان دبیرستان های شهر ملایر با 345 نفر است که با استفاده از جدول مورگان 186 نفر از آنها به عنوان نمونه آماری انتخاب شدند. نمونه-برداری از این افراد به شیوه تصادفی طبقه ای انجام گرفت. برای گردآوری داده ها از مقیاس سنجش هوش اخلاقی لنیک و کیل و مقیاس سنجش عزت نفس روزنبرگ استفاده شد. داده ها با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و مدل یابی معادلات ساختاری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان داد بین هوش اخلاقی و مؤلفه های آن با عزت نفس رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. همچنین در بررسی شاخص های برازش مدل مشخص گردید مدل مفهومی پژوهش از برازندگی قابل قبولی برخوردار است. نتیجه گیری: به طور کلی تاکید بر اخلاق و به طور اخص ظرفیت هوش اخلاقی در سازمان ها، تاثیر بسزایی در ارتقاء خویشتن پذیری و احساس ارزشمند بودن افراد دارد و نتایج این جستار بر لزوم توجه بیشتر بر ایجاد، اکتساب و نگهداری قابلیت های اخلاقی در سازمان ها به عنوان یک سرمایه ارزشمند اجتماعی دارد.
