هدف: این پژوهش با هدف بررسی رابطه اعتماد سازمانی و سکوت سازمانی کارکنان صورت گرفته است. روش:پژوهش از لحاظ هدف کاربردی و از نوع توصیفی-همبستگی می باشد. جامعه آماری پژوهش شامل 759 نفر از کارکنان و اعضای هیئت علمی دانشگاه بوعلی سینا است. اندازه نمونه مطابق با فرمول کوکران 198 نفر برآورد گردید و نمونه برداری به شیوه تصادفی طبقه ای متناسب صورت گرفت. برای گردآوری داده ها از پرسشنامه اعتماد سازمانی پاین و پرسشنامه سکوت سازمانی موریسون و میلیکن استفاده شد. پایایی هر دو پرسشنامه با استفاده از روش آلفای کرونباخ به ترتیب 0.91 و 0.92 محاسبه گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها، نرم افزارهای SPSS.20 و LISREL.8.53 مورد استفاده قرار گرفت که حاصل این تحلیل ها در قالب شاخص های آمار توصیفی و آزمونهای آمار استنباطی و مدل یابی معادلات ساختاری ارائه شده است. یافته ها: نتایج آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین اعتماد سازمانی و ابعاد آن به استثناء مؤلفه نظارت و کنترل متقابل، با سکوت سازمانی رابطه منفی و معنی داری وجود دارد. همچنین بررسی شاخص های برازندگی، حاکی از آن بود که مدل مورد استفاده در پژوهش از برازش قابل قبولی برخوردار بوده و منطبق بر مدل مفهومی پژوهش می باشد.نتیجه گیری: ارتقای اعتماد سازمانی در بین کارکنان و اساتید دانشگاه یکی از عوامل ضروری در ترغیب کارکنان به ارائه پیشنهادها و نظرات سازنده درباره مسائل پیش روی سازمان است.
