در گذشته وقتی شرکتی نیاز به مهارت هایی ورای توانایی های خویش داشت، می توانست با تملیک شرکت دیگری که دارای آن مهارتها، ویژگی ها و دانش فنی لازم بود، نیاز خود را مرتفع سازد. اما امروزه در محیط پرشتاب کسب و کار، شرایط تغییر کرده است و شکل گیری ائتلاف ها به صورت فزاینده به مثابه یک راهکار استراتژیک در مقابل ادغام به ویژه در سطح کسب و کار معمول شده است. ائتلاف استراتژیک را می توان هر نوع رابطه ای تعریف کرد که یک واحد کسب و کار بزرگ با شریک دیگر جهت تحقق نیازهای حیاتی برقرار می سازد. شرکتهایی که در یک ائتلاف استراتژیک مشارکت دارند برای دستیابی به یک هدف مشترک در مخاطرات و منابع سهیم می باشند. سازمانها با ایجاد ائتلاف استراتژیک به دنبال راهی برای توسعه نوآوری جدید محصولات و خدمات، تمدید پیشرفت و قوی سازی مزیت رقابتی خود هستند همانطور که محیط تغییر می کند و تقاضای بازار افزایش می یابد، سازمانها در یک ائتلاف استراتژیک به دنبال راهی برای تطابق با تغییرات محیطی می باشند. لذا در این تحقیق عواملی را که موجب انتخاب شریک تجاری در یک ائتلاف استراتژیک در صنعت خودروسازی می شود را مورد بررسی قرار می دهیم و یک مدل از این عوامل ارائه نموده و اثرات آن را در شکل گیری ائتلاف می سنجیم و سپس به هر یک از این عوامل رتبه می دهیم و اولویت آنها را مشخص می کنیم. بنابر این هدف تحقیق حاضر شناسایی و رتبه بندی عوامل موثر بر انتخاب شریک در یک ائتلاف استراتژیک در صنعت خودروسازی برای کسب مزیت رقابتی به منظور رقابت اثربخش با سایر شرکتها است. تمامی صنایع در سرتاسر جهان برای کسب منافع بیشتر و دستیابی به تکنولوژی بهتر و بالاتر به سمت ائتلاف استراتژیک پیش می روند که در صنایع داخلی و بویژه صنعت خودروسازی این امر غیرقابل اجتناب می باشد. در این پژوهش داده ها از طریق انتشار پرسشنامه بین خبرگان و کارشناسان ایران خودرو تهیهشده است.روش انجام کار جزو روش های کمی می باشد. ابزارهای مورد استفاده در این پژوهش پرسش نامه، مطالعات کتابخانه ای و مصاحبه با خبرگان صنعت خودروسازی می باشد. روش تجزیه و تحلیل با استفاده از فنون تحلیل آماری و نرم افزار SPSS برای شناسایی و اثرگذاری آنها بر انتخاب شریک تجاری و نیز از روش تاپسیس فازی برای رتبه بندی عوامل و میزان اهمیت آنها از بررسی مستندات و ادبیات تحقیق و مصاحبه با خبرگان و نظرسنجی ا
