علیرغم وقوع مکرر آتشسوزی در عرصه‌های جنگلی و مراتعی کشور، از تاریخچه آتشسوزی، علل و فرآیندهای آن در جنگلهای ایران اطلاع دقیقی دردست نیست (ویدامنش و همکاران، 1397). از آنجاییکه پهنه‌بندی عرصه‌های جنگلی به لحاظ میزان حساسیت به وقوع حریق درنهایت به صورت یک نقشه راهبردی و عملیاتی تبدیل میشود، لذا می‌توان به کمک این نقشه‌ها، مدیریت مناسبی در عملیات پیشگیری از وقوع حریق اعم از تنظیم و تشدید عملیات گشت و مراقبت در مناطق حساس، آگاهی عمومی و برقراری تمهیدات لازم در سطح عرصه‌های جنگلی انجام داد (Schroeder et al., 2008). براساس مطالعات پژوهش های مجلس ، تقریباً 10درصد آتشسوزی در جنگلها و مراتع کشور توسط عوامل طبیعی مانند برخورد صاعقه و آذرخش و خودسوزی جنگلها در اثر وزش بادهای گرم به وقوع می‌پیوندد ولی در بیش از 90 درصد آتش‌سوزیها عامل انسانی به صورت عمدی رخ می‌دهد و دلایلی که باعث شده جامعه محلی بعضاً خود عامل وقوع آتشسوزی باشند یا اینکه حداقل در برابر وقوع آتشسوزی احساس مسئولیت چندانی نداشته باشند، نشان از عدم مدیریت پایدار و اجتماع‌محور در خصوص منابع طبیعی به ویژه در امر مقابله با آتش‌سوزیها است. بنابراین باید راهکارهایی برای جلوگیری از بروز آتشسوزیهای بیشتر در آینده و تخریب منابع طبیعی از طریق تحقیقات دقیق و علمی ارائه داد. این تحقیق به دنبال شناسایی زمینه های بروز آتشسوزی در سطح مراتع استان همدان و ارائه راهکارهایی جهت پیشگیری و کنترل آن می باشد. با انجام چنین تحقیقاتی نه تنها می توان زمینه ها و دلایل اصلی بروز حریق در مراتع استان را شناسایی کرد بلکه باعث کمک به مسئولین استان برای پیشگیری از وقوع بحرانهای آتی به ویژه آتشسوزی میشود.
