توسعه ی پایدار مجموعه ای از سیاست های هماهنگ در سه حوزه ی توسعه انسانی (توسعه اجتماعی و افزایش مشارکت گروه اجتماعی در توسعه)، توسعه اقتصادی و توسعه زیست محیطی ( حفظ منابع و استفاده ی پایدار از منابع موجود) است. از این رو، نقش سرمایه انسانی که در برگیرنده مهارت و دانش افراد می باشد در هر سه بعد توسعه پایدار بسیار حیاتی و حائز اهمیت است. در این راستا روستاها یکی از مهم ترین عناصر ساختار اقتصادی، اجتماعی، زیست محیطی و نهادی سکونتگاه های انسانی کشور به شمار می روند که توجه به آبادانی آن ها در فرآیند توسعه ملّی، بسیار اساسی و کلیدی است. از طرفی، جوامع موفق سعی دارند تا توانمندی های منابع انسانی خود را در کلیه سطوح و با توجه به همه ظرفیتها افزایش دهند. یک از این ظرفیتها، استفاده از توان زنان روستایی و موضوع توانمندسازی زنان روستایی است. رویکرد توانمندسازی زنان بر تربیت نیروهای ماهر انسانی بومی و ظرفیت سازی در جامعه روستایی تاکید دارد که بتوانند بعد از خروج از اجتماع محلی، همچنان با کارهای جمعی و گروهی بر اساس ساختارهای اجتماعی ایجاد شده مسایل و مشکلات محیط زندگی خود را شناسایی و بر آن ها فائق آیند.
