در ایران آمار و شواهد آماری بیانگر این است که نرخ بیکاری در بین زنان خیلی بیشتر از مردان است به طوری که سالنامه آماری مربوط به سال 1395 میزان بیکاری مردان بین سنین 15 تا 29 را 7/21 درصد ولی برای زنان 1/44 درصد اعلام کرده است. این آمار درباره استان همدان نیز بیانگر همین موضوع است به طوری که آمار بیکاری مردان سنین 15 تا 29 در این سالنامه 5/14 درصد ولی آمار بیکاری زنان در استان همدان 2/37 درصد گزارش شده است. بنابراین می توان بیان کرد که این مشکل وجود دارد که مساله اشتغال زنان به طور کلی و زنان دانش آموخته به طور خاص نسبت به مردان کمتر مورد توجه قرار گرفته است. به همین خاطر این پژوهش بدنبال آن است تا به شناسایی و بررسی مهارت های مورد نیاز بانوان فارغ التحصیل دانشگاهی جویای کار و شغل های موجود در استان همدان و ارائه راهکارها و پیشنهادهای کاربردی در این زمینه بپردازد. روش انجام پژوهش حاضر با استفاده از راهبردهای پژوهش کمی و راهبردهای کیفی است. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه و مصاحبه است. جامعه آماری پژوهش را چهار گروه تشکیل می دهند: گروه اول بانوان دانش آموخته جویای کار در استان همدان، گروه دوم: کارفرمایان بخش خصوصی در سه بخش کشاورزی، صنعت و خدمات؛ گروه سوم: اساتید دانشگاه و کارشناسان صاحب نظر، و گروه چهارم اعضای تعاونی ها و سازمان های مردم نهاد مثل تعاونی های دانش آموختگان هستند. روش نمونه گیری در بخش کیفی به صورت هدفمند است که با شیوه گلوله برفی به اجرا در خواهد آمد. روش نمونه گیری در بخش کمی به صورت تصادفی طبقه ای خواهد بود که از هر طبقه بر حسب جمعیت آماری موجود تعداد نمونه های آماری انتخاب خواهند شد. به عنوان مثال طبقه مربوط به بانوان دانش آموخته با توجه به تعداد آن ها (3200 نفر) 375 نفر به عنوان نمونه انتخاب خواهند شد. پس از جمع آوری داده ها؛ در بخش کیفی تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از تحلیل محتوای مصاحبه ها و در بخش کمی با استفاده از آماره های توصیفی و تحلیلی و کاربرد نرم افزارهایLISREL ،SPSS وPLS6 خواهد بود. در این تحقیق متغیرهای مستقل عبارتند از مهارت های مورد نیاز کسب و کار شامل مهارت های فردی، کارآفرینی، فناوری، مدیریتی، تخصصی، اطلاعات و ارتباطات متغیرهای تعدیلگر: ویژگی های جمعیت شناختی- ویژگی های اجتماعی- فرهنگی جامعه. متغیر میانجی: تمایل به کسب مشاغل موجو
