سرمایه اجتماعی به منزله یک اصل اساسی برای دستیابی به توسعه پایدار و راهی برای نیل به موفقیت و بهبود عملکرد تعاونی ها قلمداد میشود. در این میان تعاونی ها شبکه هایی از اعتماد را در کشاورزان و روستاییان عضو به وجود می آورند که افراد را به همکاری و مشارکت با یکدیگر قادر می سازند. این ظرفیت، تعاونی های تولید را به عنوان منابع بالقوه ای برای تولید سرمایه اجتماعی مطرح می سازد. هدف این مقاله تجزیه و تحلیل نظری سرمایه اجتماعی و ظرفیت سازی ابعاد مختلف آن در تعاونی های تولید روستایی می باشد که به روش تحلیل گرایانه و مروری صورت گرفته است.رویکردظرفیت سازی تاثیر قابل توجهی بر توانمندسازی افراد و گروهها از طریق ارتقای مهارت و دانش، افزایش پیوندهای اجتماعی و ارتباطات و همچنین بسیج نمودن منابع به منظور رفع نیازهای مربوط به اجتماعات دارد.
