رضا موحدی

هدف اصلی پروژه پژوهشی حاضر، تحلیل راهکار های توسعه کسب و کار الکترونیک در تعاونی های زنان روستایی استان اصفهان می باشد. برای اجرای این پروژه از روش تحقیق پیمایشی از نوع کمی-کیفی استفاده شده است. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی اعضای هیأت مدیره شرکت های تعاونی فعال زنان روستایی (115 شرکت تعاونی) در استان اصفهان به همراه یک نفر بازرس در هر تعاونی (در مجموع 456 نفر) بود که بر اساس جدول مورگان 210 نفر به عنوان نمونه انتخاب و بررسی شد. ابزار مورد استفاده برای جمع آوری داده ها پرسشنامه بود که روایی صوری آن توسط اساتید و متخصصان مربوطه تأیید شد. جهت تعیین پایایی پرسشنامه تعداد 30 مورد از آن توسط هیأت مدیره شرکت های تعاونی زنان روستایی همدان تکمیل شد و ضریب آلفا کرونباخ مقدار 4/92 به دست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزارSPSS 22 انجام شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که راهکار های توسعه کسب و کار الکترونیک در 11 عامل تأثیر گذار قابل طبقه بندی هستند. این عوامل عبارتند از: تشکیل شبکه های اجتماعی مجازی، اطلاع رسانی و آگاه سازی، فرهنگ سازی نسبت به تعاونی ها، سرمایه گذاری، راهبرد های منطقه ای، توان مشارکت اجتماعی، تشویقی و تبلیغی، سیاست گذاری، افزایش آگاهی اجتماعی، توسعه دفاتر خدمات ارتباطی روستایی، معرفی تعاونی های موفق. رویکرد مورد استفاده در بخش کیفی نظریه بنیانی بود که از الگوی اشتراوس و کوربن (1998) بهره گرفته شد. یافته های بخش کیفی نیز نشان داد راهکار های مؤثر در توسعه کسب و کار الکترونیک در تعاونی های زنان روستایی استان اصفهان را می توان در قالب 9 عامل طبقه بندی کرد که این 9 عامل عبارتند از: 1) بستر سازی زیر ساختی و فناوری، 2) حمایتی و تسهیلاتی، 3) آموزش، اطلاع رسانی و فرهنگ سازی، 4) مدیریت و سیاست گذاری، 5) قانونی و حقوقی، 6) توانمند سازی فردی، 7) شرایط اقتصادی، 8) شرایط فرهنگی- اجتماعی، 9) ارتباطی و تعاملی. با مقایسه این عوامل که در بخش کمی و کیفی به دست آمده اند مشاهده می شود که پنج عامل آموزش، اطلاع رسانی و فرهنگ سازی، عامل تشویق و تبلیغ، عامل سیاست گذاری، عامل توسعه زیر ساخت-های فناوری اطلاعات و ارتباطات و عامل توان مشارکت یا برقراری ارتباط توسط زنان روستایی مشابهت و همسانی دارند. بنا بر این، پیشنهاد می شود در برنامه ریزی برای توسعه کسب و کار الکترونیک در